“De man, de man, de man met de hamer!

Het tempo is moordend, je draait op je top
Hij zwaait met de hamer boven je kop
Last van je maag en over je stuur
En iedere seconde lijkt wel een uur”

Jan Paul van der Meij

Pierre Boulez liet de meester weg!

Meestal wordt ie de “Mercury dime” genoemd maar toch heeft hij niets te maken met de Romeinse god van de handel. De figuur op de voorzijde heeft te maken met de godin vrijheid die een Frygische muts draagt, een klassiek symbool van vrijheid en vrede. De vleugels symbolisren vrijheid van gedachten.

Wallace stevens "The Man with the Blue Guitar"

I

The man bent over his guitar,
A shearsman of sorts. The day was green.

They said, "You have a blue guitar,
You do not play things as they are."

The man replied, "Things as they are
Are changed upon the blue guitar."

And they said then, "But play, you must,
A tune beyond us, yet ourselves,

A tune upon the blue guitar
Of things exactly as they are."

David Hockney: "Still Life Blue Guitar"

De directe aanpak van Polaroidcamera’s bood nieuwe mogelijkheden die werden uitgebuit door Hockney: hij maakte verschillende opnamen van iets vanuit verschillende standpunten. Vervolgens plakte hij de foto’s op een ondergrond zodat een nieuw beeld ontstond. Een methode die was ontdekt door de kubisten werd op deze manier in foto’s gebruikt.

“Television is becoming a collage - there are so many channels that you move through them making a collage yourself. In that sense, everyone sees something a bit different.”

David Hockney

De ontwerper/architect Carlo Mollino werd bekend om zijn bijzondere meubelontwerpen en om zijn verfijnde hedonisme, hij was aan drugs verslaafd, reed autoraces en vloog in z’n eigen vliegtuig. De erotische polaroids die hij maakte zijn niet van een hoog esthetische waarde zoals die van Newton maar lijken eerder op een soort amateurpornografie waarbij hij geen enkele waarde hechtte aan enig artistieke kwaliteit.

Het prachtige boek “Polaroids” ontleent zijn waarde niet aan een enkele foto maar aan de herhaling van steeds hetzelfde onderwerp . Enige gelijkenis met zijn tijdgenoot Warhol kan men hem daarbij niet ontzeggen.

Fotograaf Newton werd vaak aangevallen door feministes, die zijn uitbeeldingen van naakte of bijna naakte en veelal provocerende foto's, geen juiste uitdrukking vonden geven van het begrip vrouw. Met masochistische en voyeuristische sfeerfoto's verlegde Newton zijn artistieke grenzen. Daarnaast maakte hij portretten van onder meer Salvador Dali, prinses Caroline van Monaco en Margareth Thatcher.

Cecil Beaton: Greta Garbo

De fotograaf en zij hadden een relatie ( ondanks dat Beaton homo was) maar daar kwam in 1972 een eind aan toen Beaton in zijn dagboeken een doekje open deed over hun liefdesaffaire.

1992 Mont Blanc Lorenzo de Medici, met de hand gegraveerd in Sterling zilver.

Puur zilver is van nature te zacht om verwerkt te worden tot een sieraad of gebruiksvoorwerp. Ter verharding wordt zilver dan ook gemengd met bijmetalen zoals koper; zo ontstaan de zogenaamde zilverlegeringen.
Sterling zilver wordt in Nederland als standaard norm voor zilver gebruikt. In Sterling zilver zit 92,5% puur zilver samen met andere metalen.

"I like Yohji Yamamoto and a Mackro Solo
Leather Gucci belts and Guilty Brotherhood polo's
I like Montblanc pens and Moleskine paper
I like Goyard bags and green Now or Later's"

Lupe Fiasco

Botticelli’s ( one of the doyens of the classical golden age of Renaissance Art) masterpiece : Simonetta

“The name Botticelli, meaning Little Barrel, was the nickname of his well rounded older brother. The name was so familiar that eventually it was conferred upon every family member.”
(Wikipedia)

INTERMEZZO

The best Band names according to debo:

Quicksilver Messenger Service
Fairport Convention
Grateful Dead
Moby Grape
Nitty Griity Dirt Band
Spooky Tooth
Mott the Hoople
Bonzo Dog Doo Dah Band
The Flying Burrito Brothers
Lynyrd Skynyrd

Richard Manuel, lid van “The Band”, in de late jaren zestig de begeleidingsgroep van Bob Dylan.
Eerst had de groep andere namen, maar gedurende de tijd dat zij Dylan begeleidden had iedereen het over de band en werd dit uiteindelijk hun naam: bescheiden en onbescheiden tegelijk.

Samen met Robbie Robertson en Garth Hudson (van The Band) leverde Manuel bijdragen aan de soundtracks van enkele Scorsese-films zoals “Raging Bull”, biografische film over professioneel bokser Jake La Motta.

Paul Simon/Bob Dylan : De Boxer

Er werd beweerd dat de songtekst van “The Boxer” van Paul Simon een aanval was op Bob Dylan. Dylan op zijn beurt nam de song op voor zijn “Self Portret” album, waarbij het woord “glove” verving door “blow”.

Lysippos: De Bokser van Thermon

De bokser wordt weergegeven op het moment dat de jury op het punt staat bekend te maken wie de winnaar is.

Na Byron’s dood werden z’n dagboeken in het vuur geworpen. Zijn literaire executeurs hadden besloten om op deze manier zijn reputatie te beschermen.

Vladimir Nabokov werkte vanaf 1975 aan “The original of Laura”. Vlak voor zijn dood, in 1977, vroeg hij de aantekeningen te verbranden. Dat is niet gebeurd. Het boek verscheen inmiddels wereldwijd.

Byron lapte werkelijk élke conventie aan zijn laars.
De uitspraak van Lady Caroline Lamb, die een verhouding met hem had, werd beroemd: "mad, bad, and dangerous to know.”

De zeer onderhoudende Mémoires van Berlioz (1870), die pas na zijn dood werden gepubliceerd, zijn ook in het Nederlands vertaald en worden niet alleen in de muziek maar in de gehele literatuur als klassieker beschouwd. Het boek is overigens geen standaard autobiografie maar meer een verzameling van brieven en ander (veelal eerder gepubliceerd) werk; het schetst een prachtig beeld van de romantiek door de ogen van een man die hier een centrale rol in speelde. Acht jaar lang is de componist bezig geweest met het schrijven van deze levensherinneringen.

Cellini was vertegenwoordiger van het maniërisme. Hij was beeldhouwer, edelsmid,soldaat, schrijver en musicus, en daarmee een duidelijk voorbeeld van de Uomo Universale.
Tot zijn bekendste werken behoren het bronzen beeldhouwwerk Perseus met het hoofd van Medusa, dat te bekijken is in de Loggia dei Lanzi, een beroemde beeldengalerij op het Piazza della Signoria in Florence.

Italie beschikt over een belangrijke traditie van fantastische tuinen: de beroemdste zijn het park van Villa La Pietra , Villa d'Este en Bomarzo.

Het park van Bomarzo was niet bedoeld om mooi te worden gevonden maar om te verbazen en zoals zoveel van de Maniëristische kunstwerken is haar symbolisme geheimzinnig.

"There was a valley [on Mount Kithairon] clothed in hanging woods of pine and cypress, named Gargaphie, sacred to chaste Diana, huntress queen."

Ovidius, Metamorphoses 3.138

Villa La Pietra en is ooit het bezit geweest van ene Francesco Sassetti, in de veertiende eeuw manager van de bank van de Medici. In de twintigste eeuw werd het bezit van de Britse familie Acton, die er een soort van artistiek rariteitenkabinet van maakte. De laatste inwoner was Harold Acton, de flamboyante dandy en schrijver van onder meer een boekwerk over de laatste telgen van de Medici in de 19de eeuw.

“The Loved One: An Anglo-American Tragedy” is een satirische roman van Evelyn Waugh over de begrafeniswereld in Los Angeles.

R.B. Kitaj: Unity Mitford

Na het fameuze “Alexandria Quartet” kwam “The Avignon Quintet”, dat vijf romans (1974-85) van deze virtuoze goochelaar met literaire technieken bundelt. Eén van de hoofdthema's is de spirituele en culturele teloorgang van Europa, waarvoor o. a. nazi's en hun vrienden in Vichy-Frankrijk model staan.

debo: Lawrence Durrell en Norman Douglas (1984)

Naast de verwijzing naar Plato in “de Ongeschreven Leer” heeft de rest van het oeuvre van Meijsing ook een sterk allusief karakter: hij verwijst haast voortdurend naar een bibliotheek van klassieke dichters en filosofen, tal van Italiaanse Renaissance-auteurs, Franse en Britse (laat-)romantici, naturalisten, symbolisten en decadenten. Zo is “Erwin” analoog opgebouwd aan de Ilias en Odysseia van Homeros en de Aeneas van Vergilius en net als Ulysses van James Joyce speelt de roman zich op één dag af. “Venetiaanse brieven” is geïnspireerd op Frederick Rolfe en Lawrence Durrell.

Plato is een van de weinige filosofen uit de oudheid van wie we weten dat al het werk is overgeleverd. Des te merkwaardiger kan het daarom overkomen dat er gespeculeerd is en wordt over het bestaan van een ongeschreven leer van Plato. Dit is ingegeven door twee uitlatingen van Plato zelf, en door enkele berichten van Aristoteles, die in zijn Fysica (IV, 209 b 14-15) ook expliciet verwijst naar Plato's agrapha dogmata (ongeschreven leer), en waaraan deze theorie haar naam ontleent.

Herakleitos van Efese (circa 535-480 v. Chr.) is een archaïsch denker die wezenlijk anders dacht en stileerde dan de filosofen van het klassieke Athene van nog geen honderddertig jaar later. Als Aristoteles hem ‘duister’ noemt, betekent dat dat hij besefte hoe ver Herakleitos van hem afstond. En toch beschikte Aristoteles nog over het boek van Herakleitos. Thans zijn daar nog slechts een honderdtwintigtal fragmenten van over, bovendien ontbreekt de context en is de interpretatie van zijn leer verregaand afhankelijk van degenen die zijn teksten aan ons doorgaven. Plato is van hen de eerste en hij maakt van Herakleitos een regelrechte karikatuur. Hij heeft hem nodig als extreem tegenover Parmenides. De één verdedigt het worden en de ander het zijn. Herakleitos benadrukte het vergankelijke in het bestaan. ‘Panta rhei’, ‘alles stroomt ‘ is zijn meest kernachtige uitspraak. Voortdurende verandering, niet stabiliteit, ligt ten grondslag aan het bestaan.

Deze sprookjesverzameling heeft inderdaad iets oneindigs: niet alleen is het aantal verhalen enorm, ook de manier waarop ze met elkaar verbonden zijn (het procédé van verhalen-in-verhalen) is duizelingwekkend. En bovendien bestaat er ook nog eens een onoverzienbaar aantal verschillende versies. Daarom is wel met recht gezegd, dat niemand ooit de hele Duizend en een Nacht kan kennen (vergelijk het met die rivier van Herakleitos, waar je niet tweemaal in kunt stappen).