Deze sprookjesverzameling heeft inderdaad iets oneindigs: niet alleen is het aantal verhalen enorm, ook de manier waarop ze met elkaar verbonden zijn (het procédé van verhalen-in-verhalen) is duizelingwekkend. En bovendien bestaat er ook nog eens een onoverzienbaar aantal verschillende versies. Daarom is wel met recht gezegd, dat niemand ooit de hele Duizend en een Nacht kan kennen (vergelijk het met die rivier van Herakleitos, waar je niet tweemaal in kunt stappen).
1 opmerking:
De term ‘Droste-effect’ is bedacht door dichter en columnist Nico Scheepmaker aan het eind
van de jaren ’70.
Hetzelfde concept wordt ook wel eens “mise en abyme” genoemd. Deze term is in 1893 is bedacht door de Franse schrijver André Gide, waarmee hij verwees naar kunstwerken die kunstwerken bevatten (zoals een schilderij in een schilderij, of een verhaal in een verhaal).
Een reactie posten