Edgar Allen Poe: “The Black Cat”

Poe beschrijft een personage ( dierenliefhebber), die dronken de gruwelijkste dingen uitvoert, zoals de mishandeling van een zwarte kat: ‘Toen ik op een avond smoordronken van een van mijn omzwervingen door de stad terugkwam, verbeeldde ik me dat de kater mijn gezelschap meed. Ik greep hem beet; in zijn angst om mijn heftigheid beet hij me in mijn hand. Op hetzelfde moment maakte een duivelse woede zich van mij meester. Ik kende mezelf niet meer. Mijn oorspronkelijke ziel scheen plotsklaps mijn lichaam te verlaten en een meer dan satanische kwaadwilligheid, door jenever opgezweept, deed iedere vezel van mijn lichaam trillen. Uit mijn vestzak nam ik een pennemes, deed het open, greep het arme beest bij de keel en sneed hem opzettelijk een oog uit!’

Aleth Guzman-Nageotte: penning met Leautaud

Vóór alles was Paul Léautaud de kroniekschrijver van het literaire leven van zijn tijd. Daarnaast geeft hij in allerlei publikaties blijk van een bijna onthutsende liefde voor dieren, met name voor (zwerf) katten.In 1970 verscheen in Nederland de bundel “Wat betreft katten”.

debo bezoekt het graf van Ernst Jünger

Jünger vergeleek Braque en Picasso met elkaar (1943): “Twee grote schilders. De indruk was even diep, maar in specifieke zin anders doordat Picasso onder de hersenlaag verscheen als machtige Magiër, terwijl Braque beschikt over de uitstraling van de hartelijkheid.”

Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso.

Traditiegetrouw kreeg hij een aantal naar heiligen verwijzende voornamen: Pablo, Diego, José, Francisco de Paula, Juan Nepomuceno, María de los Remedios, Crispiniano de la Santísima Trinidad.
Zijn twee achternamen zijn conform het Spaanse naamstelsel achtereenvolgens de eerste achternaam van zijn vader en de eerste achternaam van zijn moeder.

Juan Nepomuceno ( Johannes van Nepomuk)was een priester en martelaar en is een rooms-katholieke heilige. De kerk van Wilflingen waar Jünger woonde, is naar hem vernoemd.

Van Apollinaire, die, evenals Proust, begraven ligt op Pere Lachaise en wiens eerste liefde Madeleine heette is de uitspraak:
“prospectussen, catalogi en affiches vormen de nieuwe poëzie en voor het proza zijn er de kranten, de driestuiveromans, de detectives…"

debloei bij debo
azalea’s als malewitsch
parallel en complementair


do not worry
about the fires of hell -
Azalea, Azalea
(haiku)

Ezra Pound bezoekt het graf van James Joyce

Het beroemde “Ulysses” werd in het zelfde jaar als Proust’s meesterwerk gepubliceerd bij de boekhandel Shakespeare & Co, waar ook Ezra Pound kind aan huis was. Naar verluidt, werd deze winkel in de Tweede Wereldoorlog gesloten omdat Sylvia Beach (eigenares) een Duitse officier het laatste exemplaar van Joyce’s ‘Finnegans Wake’ niet wilde verkopen.
In navolging van de naam van de boekhandel en uit bewondering voor Joyce heette het door Geerten Meijsing geformeerde schrijverscollectief uit de jaren 70 Joyce & Co

Jim Morrison's Grave

“Am I a pilgrim
Or another souvenir hound
In the city of lights
I set my sights
On a king’s domain

It was a manhole
Dug over at the edge of town
And a spray can scrawl
On the cemetery wall
Said, "You'd better behave"

Jim Morrison's grave
Jim Morrison's grave”

Steve Taylor

Cimetière du Père-Lachaise : graf van Gerard de Nerval (lang geleden stond debo even naast de zuil voor een foto)
Ook Marcel Proust,Paul Dukas, Oscar Wilde liggen hier begraven

Op zijn twintigste vertaalde Nerval de Faust van Goethe, waardoor hij een beetje bekend werd.
Geerten Meijsing bezit een prachtige, antiquarische uitgave van "Les filles du feu" uit 1854. Het bevat zes van Nervals beroemdste verhalen: Sylvie, Jemmy, Octave, Isis, Emilie en Le rêve et la vie ofwel Aurelia. Tijdens zijn leven heeft Nerval nooit iets gepubliceerd.

GOETHE
Afgietsel, gevonden in de puinhopen van Frankfurt na de oorlog.

Goethe en Schiller waren in op een bepaald moment in een vriendschappelijke dichterswedstrijd verwikkeld, waarbij onder andere “de Tovenaarsleerling” ontstond.
De ballade over de tovenaarsleerling inspireerde de Franse componist Paul Dukas in 1897 om een symfonische versie te maken, getiteld “L'Apprenti sorcier”.

SCHILLER

In hun oorspronkelijke editie werden de avonturenromans door Jünger gelezen om zich, zoals Walter Benjamin beweerde, te kunnen onttrekken aan de saaiheid van het schoolbestaan. Het leidde tot zijn vertrek naar het vreemdelingenlegioen. Ook Carl Zuckmayer wilde in dezelfde tijd naar het legioen.
Met hem woonde Jünger In 1953 de viering van de tweehonderdste geboortedag van Schiller bij in Marbach.

Als de geur van de madeleine roept Heuet's stripverhaal bij debo het beeld op van het enige exemplaar uit de serie “Classics” dat zijn vader hem per gratie toestond te kopen: “Huckleberry Finn”.

Illustrated Classics was een serie stripverhalen, vertaalde versies van de Amerikaanse serie Classics Illustrated, waarin klassieke verhalen uit de wereldliteratuur werden verteld in de vorm van een strip. In totaal werden 214 nummers uitgebracht.

Stéphane Heuet is geboren in Brest in 1957. Tijdens de zeven jaar dat hij als matroos op de Indische Oceaan rondvaart, ontdekt hij op 35–jarige leeftijd het boek “À la recherche du temps perdu”. Hij begint direct daarna aan de bewerking van het boek tot een stripverhaal. De serie, die op de middelbare school en op de universiteit onderdeel is van het lesprogramma, bestaat tegenwoordig uit vijf delen.

Bij de Parijse afdeling van Sotheby’s gingen in 2008 een aantal merkwaardige artefacten van Marcel Proust onder de hamer. Het betreft een aantal persoonlijke spullen én een twaalftal brieven aan zijn trouwe gouvernante Céleste Albaret. Eén van de topstukken is ongetwijfeld een briefje met daarop de laatste handgeschreven woorden van Proust. De auteur schreef het kattebelletje 's morgens op 18 november 1922 op zijn ziekbed, toen zijn uitgeput organisme de fatale gevolgen van een bronchitis niet meer kon afwentelen. De tekst is een boodschap gericht aan Céleste Albaret: "Céleste, Odilon peut partir dans 10 minutes et rentrer vers 6h1/2. 7h du matin. Approchez de moi la chaise”. En op de keerzijde: "J’avais entendu fer au lieu de verre."Het briefje raakte bevlekt met koffiekringen, waarvan de sporen nog steeds te zien zijn

Muriel Barbery: “Elegant als een egel”

De hoofdfiguur heeft onmiskenbaar trekjes van Sarah uit “The French Lieutenant’s Woman”.

Bevolkt met een aantal karakters is “L'élégance du hérisson” vol met allusies ten aanzien van literatuur, muziek, films en beeldende kunst. Het bevat eveneens thema’s gerelateerd aan filosofie. De wisseling van de personages in het boek worden verduidelijkt door wisseling in typografie.

POSTMODERNISME In literatuur

(Antoni Gaudi: Trap in Sagrada Familia in Barcelona)

John Fowles laat in zijn romans alle grenzen tussen fictie en werkelijkheid vervagen: heden en verleden, feiten en verbeelding lopen in elkaar over. Hij legt alles wat hij vertelt uit, maar heeft geen controle over wat er gebeurt. De verhalen die hij schrijft komen niet uit hem, maar uit zijn personages die een eigen leven leiden.
Fowles schrijft romans waarin hij de lezer uiteindelijk laat kiezen uit meerdere versies van dezelfde gebeurtenis of uit mogelijke eindes. Zijn stijl switcht net als de verhalen in zijn romans.
“The French Lieutenant’s Woman” was één van de eerste romans in de ‘historische’ trend, waarin schrijvers een historische periode herscheppen vanuit het licht van de 20e eeuw.

In architectuur

Arata Isozaki: Team Disney Building

Isozaki brak radicaal met de rationele principes van het modernisme. Hij stelde dat al zijn voorgaande werk over ironie was gegaan. Zijn latere werk was volgens hem 'humor zonder een spoor van ironie'. Hij raakte ver verwijderd van het Japanse modernisme en het metabolisme.

In schilderkunst

Sandro Chia: “Figura Nostalgiche”:

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Intermezzo

Aan het mooie dorp W in T is het Postmodernisme niet voorbij gegaan. Waar eerder een rechte lijn een onderbreking in een kanaal tot stand zou hebben gebracht is voor een zo lang mogelijke lijn gekozen.

Charles Jencks: “Ueda” - landschapsarchitectuur / Land Art

Dit ontwerp is bedoeld om een grasveld te verlevendigen en tegelijkertijd om dienst te doen als schild tegen verkeerslawaai.

Het streven naar functionaliteit, eenvoud en ernst dat het modernisme kenmerkt werd in de jaren 80 ter discussie gesteld door de vertegenwoordigers van het Post-Modernisme. De vormgeving van gebouwen en voorwerpen kent invloeden en stijlen die uiteenlopen van Klassiek, Egyptisch tot Art Deco.

Zenith radio

Art deco is de stijl tussen de beide wereldoorlogen rond een verzameling van verschillende stijlen die in ieder geval met elkaar gemeen hebben dat zij alle een reactie waren op de organische ornamentiek van de Duits-Oostenrijkse jugendstil en de Frans-Belgische curvilineaire art nouveau.
De stijl werd in de jaren 90 opnieuw populair als reactie op het toen zeer ver doorgevoerde minimalisme in kunst en vormgeving.

Ambient en Minimal Music:

“Voor minimalisme en bijna-niks bestaat een groot ontzag. Dat heeft vooral te maken met het Hollandse idee van: als je nauwelijks iets produceert moet het wel heel bijzonder zijn.
Wie maar heel weinig doet maakt ook minder kans op vergissingen, zou je zeggen, maar dat drukt het ontzag nauwelijks.”

Gerrit Komrij in NRC

Bryan & Brian ( volledige naam: Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno)

Beiden (Ferry en Eno) begonnen bij Roxy Music.

Eno’s composities baseren zich meestal op geluiden en tonen, en hebben met muzieknoten weinig van doen. Met het muzikale werk van John Cage, John Tilbury en Steve Reich als inspiratie evolueert hij richting een genre waarvan hij de grondlegger mag worden genoemd: Ambient. De meester zelf heeft het over “environmental music” .

Tartini : devil's trill
(La Sonata del Diavolo)

Meijsing die , naar eigen zeggen, de viool niet onverdienstelijk hanteert, ziet deze sonate als een absoluut meesterwerk.

Giuseppe Tartini herinnert zich een droom. Hij droomde dat hij een pact sloot met de duivel waarin stond dat de duivel al zijn wensen moest vervullen. Tartini gaf hem zijn viool en vroeg hem erop te spelen. De duivel speelde zo'n schitterende sonate dat hij een daverend applaus kreeg waardoor Tartini wakker werd. Tartini probeerde de sonate op zijn viool te reconstrueren, maar tevergeefs. Hij wist zich niets meer te herinneren. Toch bleef de sonate hem dag en nacht achtervolgen. Tartini besluit een sonate te schrijven die een beetje lijkt op die van de duivel en die hij de "duivels triller" noemt. Maar deze sonate was zoveel slechter dan de sonate uit zijn droom dat hij zelfs beweerde dat als hij op een andere manier de kost zou kunnen verdienen hij de muziek vaarwel zou zeggen.

Gustav III

Het adagietto uit de vijfde symfonie is vooral bekend geworden door de film “Dood in Ventië” van Luchino Visconti en omdat het tot de favoriete muziek behoorde van Meijsings Romantisch decadente Erwin: “ Een wintermorgen in de haven van Venetië, een binnenlopende stoomboot tegen de vuilbruine kleur van de lucht en het water vormen een geheel, een zachte winterdag waarop misschien de sneeuw smelt.”