Tartini : devil's trill
(La Sonata del Diavolo)
Meijsing die , naar eigen zeggen, de viool niet onverdienstelijk hanteert, ziet deze sonate als een absoluut meesterwerk.
Giuseppe Tartini herinnert zich een droom. Hij droomde dat hij een pact sloot met de duivel waarin stond dat de duivel al zijn wensen moest vervullen. Tartini gaf hem zijn viool en vroeg hem erop te spelen. De duivel speelde zo'n schitterende sonate dat hij een daverend applaus kreeg waardoor Tartini wakker werd. Tartini probeerde de sonate op zijn viool te reconstrueren, maar tevergeefs. Hij wist zich niets meer te herinneren. Toch bleef de sonate hem dag en nacht achtervolgen. Tartini besluit een sonate te schrijven die een beetje lijkt op die van de duivel en die hij de "duivels triller" noemt. Maar deze sonate was zoveel slechter dan de sonate uit zijn droom dat hij zelfs beweerde dat als hij op een andere manier de kost zou kunnen verdienen hij de muziek vaarwel zou zeggen.
1 opmerking:
“The sky is dark
The wind is cold
The night is young
Before it´s old and grey
We will know
The trill of it all”
Een reactie posten