Edgar Allen Poe: “The Black Cat”
Poe beschrijft een personage ( dierenliefhebber), die dronken de gruwelijkste dingen uitvoert, zoals de mishandeling van een zwarte kat: ‘Toen ik op een avond smoordronken van een van mijn omzwervingen door de stad terugkwam, verbeeldde ik me dat de kater mijn gezelschap meed. Ik greep hem beet; in zijn angst om mijn heftigheid beet hij me in mijn hand. Op hetzelfde moment maakte een duivelse woede zich van mij meester. Ik kende mezelf niet meer. Mijn oorspronkelijke ziel scheen plotsklaps mijn lichaam te verlaten en een meer dan satanische kwaadwilligheid, door jenever opgezweept, deed iedere vezel van mijn lichaam trillen. Uit mijn vestzak nam ik een pennemes, deed het open, greep het arme beest bij de keel en sneed hem opzettelijk een oog uit!’
3 opmerkingen:
Een aantal aspecten uit De Zwarte Kat zijn kenmerkend voor Poe’s eigen leven. Geregeld ‘verdween’ hij enkele dagen, of langer, om dan uiteindelijk dronken, smerig en verdwaasd teruggevonden te worden. Waar hij geweest was kon hij zich dan zelf onmogelijk herinneren.
“Wij bekijken heel precies de syntaxis van Edgar Allen Poe; alleen de eerste zinnen van Poe zijn al verschrikkelijk interessant. Dan zoek je uit waar hem dat nou in zit. Dat heeft hij in het gedicht The Raven aangegeven, dat schoonheid geen kwaliteit heeft zoals vaak wordt aangenomen, maar een effect waaraan directe artistieke bronnen ten grondslag liggen, dat je bereikt met artificiële methoden.”
Boris Karloff en Bela Lugosi:luguber duo.
Een reactie posten