Toen het pocketboek op de markt kwam, werd er geschimpt dat dit toch werkelijk geen echt boek meer genoemd kon worden. Met zo'n slappe kaft en goedkoop papier. Maar precies dat hield de kracht van de pocket in: een pocketboek is goedkoop, gemakkelijk mee te nemen, niet erg kwetsbaar, klein en licht van gewicht. Soldaten namen pockets mee in de plunjezak en scheurden de pagina eruit als ze hem gelezen hadden. Het pocketboek voelt aan als een wegwerpboek. Er is niets sacraals aan.

Eric Gill

Op de meeste computers is het font Gill Sans geïnstalleerd, een letter zonder schreef (sans serif).
Toen het lettertype in 1928 verscheen, aanvankelijk bestaande uit enkel hoofdletters, werd het al snel wijdverbreid toegepast, waaronder steeds meer door de Engelse LNER-spoorwegen voor haar huisstijl; op naamplaten van locomotieven, borden van stationsnamen, menukaarten van stationsrestauraties, tijdschema's en advertenties.
Andere toepassingen waren de paperbacks van Penguin Books vanaf 1935.
In de jaren '70 en '80 werd Gill Sans gebruikt op wegwijzers en verkeersborden in de voormalige DDR.

De laatste jaren van z’n leven werd de faam van Bodoni internationaal, hij werd geëerd door de paus en ontving een pensioen van Napoleon Bonaparte.
Deze faam strekt zich uit tot in de 21e eeuw: bijna alle Windows computers zijn voorzien van het lettertype Bodoni.

Er zijn mannen die een baard dragen omdat ze daarmee vertrouwen willen uitstralen om daar vervolgens munt uit te slaan. ... voorbeelden zijn van Rossem en de Italiaanse schrijver Umberto Eco.

De eerste biografie over Eco heette “Het labyrint van de wereld” en handelt over de vele facetten van de persoon Eco: de loopbaan van een homo universalis: een groot en kunstig bouwwerk van boeken dat de kennis en de geheimen van de wereld omvat.

"De moderne mens heeft de pretentie wakker te denken. Maar dat wakkere denken heeft ons doen belanden in de gangen van een kronkelende nachtmerrie, waarin de spiegels van de rede de folterkamers verveelvoudigen. Als we er uit komen zullen we wellicht ontdekken dat we met open ogen gedroomd hebben en dat de dromen van de rede afgrijselijk zijn. Misschien zullen we dan weer beginnen te dromen, ditmaal met gesloten ogen."

Octavio Paz,” Het Labyrint der Eenzaamheid”, 1950

kop of munt met Borges en labyrinth

“Ook de vergetelheid is een vorm van het geheugen, zijn schimmige grot, de andere, geheime zijde van dezelfde munt.”

J.L. Borges

“In de vroegste tijden was er een koning van de eilanden van Babylonië die zijn bouwmeesters en magiërs bijeenriep en hun het bevel gaf een zo ingewikkeld en fijn vertakt labyrint te bouwen dat de schranderste man het niet zou wagen er binnen te gaan, en dat zij die er binnen gingen zouden verdwalen.”

Borges

Naar eigen zeggen werd Jorge Luis Borges gevormd door de bibliotheek en de labyrintische tuin van het huis waar hij zijn jeugd doorbracht. In elk geval werkte hij jaren als bibliothecaris - zelfs nadat hij in de jaren 50 getroffen was door erfelijke blindheid - en verwees hij in zijn werk veelvuldig naar doolhoven en bibliotheken.

'De tuin van de paden die zich splitsen' ,één van de korte verhalen van Borges ,behandelt een boek dat een literair doolhof is.

Aladins Lamp, Las Vegas.

John Barth en Jorge Luis Borges herschreven net als Rodenko de verhalen van Duizend-en-één-nacht. En Ernst Jünger zadelde Aladin met een probleem op.
Aladin is een zwerver die een lamp vindt waar een geest in huist. Deze geest vermag wensen te vervullen.

Pier Paolo Pasolini - Steely Dan (III, from Yokohama)

1001 nacht

Pasolini richtte zijn pijlen op de burgerlijke klasse, het middenkader dat in zijn ogen zo medeplichtig is aan de status quo van een slecht functionerende maatschappij. De zwakke kanten van deze middengroep, het verlangen, maar tevens ook de onmacht van deze bevolkingslaag om hogerop te komen beeldt hij treffend uit in Teorema en in Porcile.

Yukio tijdens zijn toespraak voor de Japanse troepen, een paar minuten voor zijn dood

Schrijver Mishima was een flamboyante persoonlijkheid: een fanatieke bodybuilder die zichzelf als samoerai zag en een leger uit de grond stampte om zijn landgenoten desnoods met geweld weer waarden bij te brengen.
Dat laatste was uiteraard maar een grapje, dacht men. Tot Mishima in 1970, met enkele volgelingen, een generaal gijzelde, diens troepen toesprak en vervolgens harakiri pleegde.

Striptekenaar Chris Ware heeft de omslag van het blad van de Cinefamily, een club van film aficionados, voorzien van een tekening op de omslag.
Deze club vertoont doorgaans allerlei bijzondere films , camp klassiekers en artfilms. Dat is wat Ware heeft geïllustreerd: een klassieke film uit 1953: “Tokyo Story”.

De avant-garde schrijver Dino Buzzati wordt wel de Italiaanse Kafka genoemd, hij schreef zelfs over wielrennen, over Bartali en Coppi die hij zag als de Hector en Achilles van dat ogenblik. Hij was echter ook een niet onverdienstelijk schilder en illustrator. Zo heeft hij een stripgedicht gemaakt. Hij nam een lowbrow medium (de strip) als uitgangspunt en maakte er een postmodern literair experiment van. Dat leidde uiteindelijk tot de emancipatie van de strip als een literair genre.

André Pieyre de Mandiargues: “Naakt onder het leer” (ook verfilmd)

“Zij haalt haar motorpak uit de kast: Het was een pak aan één stuk, van glimmend zwart leer en met wit bont gevoerd, dat door middel van kleine riempjes strak om hals, polsen en enkels sloot. Rébecca had de lange ritssluiting van boven tot onder opengetrokken (waardoor het pak deed denken aan het pas afgestroopte vel van een groot dier) en was er ingestapt, geheel naakt op het nylon slipje na, dat een donkere driehoek liet doorschemeren, en met één handbeweging had zij toen het zwarte omhulsel om haar van nature bruine lichaam gesloten..Haar lichaam was als een viool in een gecapitonneerde kist.”

“Van de vloer tot het plafond met dingen als de gedichten van Kaváfis in drie delen, de volledige werken van Lawrence Durrell, een volledige dit en een volledige dat, de apologie van zus en zo.”
Maar ook de werken van de Mandiargues.

Vrij naar: Jack Kerouac: ” The Subterraneans”

sigarenband

” La comedia di Dante Aligieri “

Het exemplaar van de Cambridge University Library is afkomstig uit het bezit van Samuel Sandars (1837-1894) geschonken aan de bibliotheek in 1894. Het is een Italiaans exemplaar, opnieuw in band gezet door Morotti van Bologna.
Sandars heeft veel boeken aan de Cambridge University Librarygeschonken.

Nick

Twee stapels boeken in Cave’s bibliotheek.

Cave is niet alleen muzikant, liedjesschrijver, maar ook schrijver en dichter.

Harry Gray: Ex libris

Veertien bronzen beelden in de vorm van stapels boeken staan bij de ingang van de Cambridge University Library.

Ets: Ex Libris

Van Gabriele d’Annunzio

"Brek-ek-ek-ex, ko-ax, ko-ax" wordt gezongen door een koor van kikkers wanneer de god Dionysus, gebelgd omdat er op zijn toneelfestival geen goede tragedies meer geschreven worden ("alleen nog van dat avant-gardistisch gedoe"), afdaalt naar de Onderwereld om weer een groot dichter mee te nemen naar de wereld der levenden. (Aristophanes)

“Om niet om te slapen” ( motto op het Palazzo Bartolini Salimbeni, Florence.)

De eerste stempels waren zakelijk/informatief: plaats van verzenden, en datum. Inmiddels zijn allerlei varianten mogelijk.

Een stempel heeft zijn typische vorm: ietwat onregelmatig, zwart en altijd wordt hetzelfde Letter/cijfertype gebruikt. Zo nu en dan verschijnt er drukwerk waarop een stempel wordt geïmiteerd om zodoende het gedrukte een zweem van echtheid en/of betrouwbaarheid te geven.

Lange tijd was het gebruikelijk om het staatshoofd af te beelden op postzegels. Inmiddels kun je je eigen zegels ontwerpen en gebruiken.

Schrijver Tom Lanoye reageerde verrast om zichzelf op een postzegel te zien en naast een grote eer vindt hij het ook grappig.

Het laatste guldenbiljet voor de invoering van de Euro.
Ontwerper: Jaap Drupsteen.

Bankbiljetten zijn het visitekaartje van een land. Ze dienen er mooi en representatief uit te zien. Ze moeten zijn beveiligd tegen vervalsing. Bijna elk land ter wereld laat zijn eigen Centrale Bank de bankbiljetten drukken. Op een paar momenten in de geschiedenis na heeft Joh. Enschedé altijd het geld voor de Nederlandse staat gedrukt. Het eerste bankbiljet werd al gedrukt in 1814. Bijna altijd is er een handtekening om ons van de echtheid te overtuigen.

The clock measures 10 inches in diameter. It has a black plastic casing with a clear plastic cover. The clock has a quartz movement and takes one AA battery (not included).

euro

De taal van dit etiket is eenvoudig - goede wijn behoeft geen krans en al helemaal geen loze versieringen.
Slechts handtekening en stempel geven het cachet (letterlijk: in de filatelie betekent cachet stempel).

De duurste wijn ter wereld, Roald Dahl noemde het proeven van deze wijn "een orgasme op de tong".
"Moorddadig Bouquet" van Dahl: Dertien verhalen waarin wijn of, (in vier ervan) whisky, een overwegende rol spelen.

Rond 1870 kwam Adolphus Busch aan bij een Duitse abdij en kreeg daar het recept voor het bier dat de monniken aan het brouwen waren. Ze gaven hem eveneens wat van hun gist, het geheim van hun bijzondere bier. Dat gist werd de basis voor het Anheuser-Busch (Budweiser) bier.

Thelonius

Donker Belgisch abdijbier.

Het etiket is al reden genoeg om een krat van dit spul in huis te halen.
De brouwerij doneert voor elk krat dat ze verkopen twee dollar aan "the Thelonious Monk Institute to support Jazz music.”

bier

Studies hebben uitgewezen dat Guinness gunstig is voor het hart. Onderzoekers hebben ontdekt dat antioxidanten in Guinness, die lijken op die in bepaalde groenten en fruit verantwoordelijk zijn voor een vertraging van het afzetten van schadelijk cholesterol in de bloedvaten.

munt

In de jaren dertig was het Kenelm Lee Guinness een telg uit de familie van de bekende brouwerij die met een single seater Sunbeam een record had gevestigd als snelste over land. Malcolm Campbell nam die auto van hem over en gaf deze de naam “Blue Bird”.

Talbot Lago

Piet Olyslager was tekenaar, auto-ontwerper, constructeur, verzamelaar en bovenal een bekend en vertrouwd gezicht in de autowereld van die tijd. Tijdens zijn loopbaan bij diverse autofabrikanten zoals Bugatti en Talbot en zijn vele reizen, ontdekte hij dat er een toenemende behoefte bestond aan betrouwbare (technische) informatie rondom de automobiel.