Schilderij gemaakt door een verstandelijk gehandicapte.
Lineaire kunst is voornamelijk verstandelijk, bij Appel ontbreekt de lijn veelal, bij het schilderij van de geestelijk gehandicapte speelt het lineaire wel een belangrijke rol.
criticus:
"Vooral zijn zogenaamd naieve doeken, die ontstonden in de periode tussen 1946 en 1955, horen tot het beste wat er in de vorige eeuw in Nederland is gemaakt : zo vitaal, zo krachtig en confronterend is er zelden geschilderd. Daarmee droegen ze ook onvermijdelijk bij aan wat je de “Appel-mythe” zou kunnen noemen; het feit dat een “eenvoudige kapperszoon uit de Amsterdamse Dapperstraat” vrijwel zonder opleiding aan de lopende band moderne meesterwerken uit zijn mouw schudde,dat bevestigde achteraf het idee dat Appel een schilderkunstige oerkracht vertegenwoordigde."
Aan het einde van zijn leven kon je aan zijn gezicht zien dat hij er zelf ook in begon te geloven:……. dat ie groot was! Keizer Karel waande zich gekleed! Naast de appel voerde hij de scepter.
4 opmerkingen:
"Het Nederlandse publiek, de media en de kunstwereld; zij bleken destijds allerminst bereid de ‘knoeiers, kladders en verlakkers’ van “Cobra” in te lijven bij de serieuze kunsten."
Deze leus werd door het Cobramuseum gebruikt op een affiche. Zij doet daar impliciet alsof de critici van destijds ongelijk hadden.
Een gevierd renaissanceschilder liep laat op een avond met vrienden door de stad, plotseling bleef hij staan om zijn vrienden te attenderen op de schoonheid van een plas kots op het plaveisel.
Kleur is het middel om de emoties te vertolken en dan wordt de lijn onbelangrijk.
Waar blijf het jongetje in het publiek dat roept: "Kijk de keizer loopt in zijn blootje".
Een reactie posten