Michel Leiris en Francis Bacon
Jean Paulhan was hoofdredacteur van de NRF en bracht in de jaren 30 en 40 veel vernieuwing tot stand in de Franse literaire kritiek en moedigde ook veel jonge, onconventionele schrijvers aan, waaronder Artaud, Caillois, Leiris, Michaux, Ponge en Queneau tot en met gevestigde namen als Rilke- allemaal schrijvers die het aanzicht van de literatuur zouden veranderen.
2 opmerkingen:
La Nouvelle Revue française (NRF; de volledige titel kent echter twee hoofdletters en één kleine letter) is een literair tijdschrift dat in 1909 werd opgericht door André Gide. In 1911 werd Gaston Gallimard redacteur van het tijdschrift; vanaf dat moment was het het visitekaartje van het juist opgerichte uitgevershuis Gallimard.
Michel Leiris raakt bevriend met kunstenaars en intellectuelen als Jean-Paul Sartre, Pablo Picasso, Georges Bataille, en Francis Bacon,zij kunnen Leiris niet uit zijn verinnerlijkte beschouwingen halen. Hij verafschuwt zijn 'onbeduidende, saaie, laag-bij-de-grondse leven'. Hij heeft geen enkel begrip voor mensen die het leven de moeite waard vinden en tijdens de psychoanalyse waarmee hij in 1931 begon, komt een diepe haat jegens zijn moeder naar voren. Háár houdt Leiris verantwoordelijk voor zijn onvermogen werkelijk lief te hebben. Zíj draagt de schuld voor de schending van dat ene mensenrecht, het recht op het niet bestaan. In 1957 doet Leiris een zelfmoordpoging, waardoor hij in coma raakt, maar waaruit hij na drie dagen weer ontwaakt.
Een reactie posten