arbiter elegantiae
Gaius Petronius, de schrijver van Satyricon, was de adviseur van Keizer Nero op het gebied van luxe en extravagantie ( z’n officiële titel was arbiter elegantiae). Zoals bij die taak hoorde sliep hij overdag en feestte ’s nachts. Hij was een liefhebber van stijl, manieren en literatuur. Zijn persoonlijkheid werd gekenmerkt door de zucht naar vrijheid en een losse tong. Een rivaal zorgde ervoor dat Nero zich tegen hem ging keren en hij vervolgens werd gedwongen zelfmoord te plegen.
3 opmerkingen:
In de roman “Quo Vadis “ van Henryk Sienkiewicz speelt Petronius een belangrijke rol.
Petronius heeft welbewust geen sociale ambities. Hij jaagt liever zintuiglijk genot na dan de slaaf te worden van een functie.
Zijn belangrijkste wapen in de omgang met zijn medemensen is ironie en sarcasme. Hij ziet zoveel om zich heen gebeuren wat hem ongerijmd of dwaas voorkomt dat hij onmogelijk zou worden als hij onomwonden zijn mening zou zeggen.
“Naked Lunch”van Burroughs is qua vorm beïnvloed door Satyricon. Fellini maakte de film Satyricon; Couperus heeft een vrije parafrase geschreven met als titel: ”Van vagebonden en schelmen ” en “Quo Vadis” werd vertaald door Theo Kars . Het is meerdere malen verfilmd. In Frankrijk was Henri de Montherlant ( in Nederland vertaald door Kars)een groot bewonderaar van het boek.
Een reactie posten