parasprong: “blufpraat”
“Brideshead Revisited” (…Et in Arcadia Ego…) van Evelyn Waugh hebben we te danken aan een verwonding van zijn knie tijdens een parachutesprong. De schrijverscarrière van Georges Perec begon min of meer toen hij gewond raakte bij een sprong.
3 opmerkingen:
De dienstplicht bij de commando’s staat hem tegen. Maar de fysieke inspanning en groepsdwang redden hem uit een diepe depressie. Hij put uit z’n ervaringen als parachutist een optimistisch beeld over de manier waarop met onverwerkte jeugdervaringen afgerekend dient te worden. Hij schrijft dan: “Je moet je losrukken uit je ziekelijke obsessie met het verleden, zoals je uit de deur van een Nord 2000 (zweefvliegtuig) springt en je in de ruimte laat vallen”.
“t Manco”,het Franse boek uit 1969, dat veel in zich heeft van een postmoderne roman, is geschreven zonder de letter “e”.Het is een lipogram ( een tekst waarin de auteur met opzet één [of meerdere] letters niet gebruikt.)
“t Manco” is een e-lipogram. Zoiets genereert op zich al een soort proza dat anders is dan wanneer de schrijver zonder inperking zou schrijven. Perec zegt zelf in een naschrift dat zijn vormdwang voortkwam uit blufpraat, maar dat het vervolgens een stimulans bleek te zijn voor een fris en glansrijk proza. Het is een boek dat losscheurt van het gewone, de alledaagse gang van zaken, die ook in de literatuur soms optreedt.
Perec hoorde tot de groep “Oulipo” en werd met name bekend door zijn romans “La Disparation en “La Vie mode d’emploi”, die laatste werd door Italo Calvino ”de laatste echte gebeurtenis genoemd in de geschiedenis van de roman”.
Een reactie posten