Leopold Andrian: “Tuin van inzicht”
“Ego Narcissus”
“Der Garten der Erkenntnis” uit 1895 dat Leopold Andrian op negentienjarige leeftijd schreef is een symbool van zijn generatie geworden. Buiten dat boek heeft Leopold Andrian nog slechts enkele gedichten geschreven om vervolgens in de literaire wereld nooit meer van zich te laten horen.
Het narcisme van Oscar Wilde en Leopold Andrian hebben tot op zekere hoogte een aantrekkelijke kant.
6 opmerkingen:
Het is het intrieste verhaal van Erwin, een mooie en melancholieke jongeman die kost wat kost het geheim van het leven probeert te ontraadselen net zoals zijn moeder ooit al voor hem geprobeerd had, maar daar uiteraard niet in geslaagd is. Al op jonge leeftijd wordt hij op een internaat geplaatst. Aanvankelijk denkt Erwin dat zijn medestudenten hem vijandig gezind zijn, maar na verloop van tijd worden er toch vriendschappen gesloten.
Deze vriendschappen hadden hecht kunnen worden indien hij niet zo'n moeilijkheid had om zich te uiten en hij zich nogal fixeert op fysieke schoonheid en welstand. Hij denkt dat hij genoeg heeft aan een intiem contact met God en hij besluit priester te worden. Maar als wellust en begeerte zijn puberaal lichaam bestormen denkt hij daar helemaal anders over.
Het is de structuur van Narcissus zelf - zowel Erwin als de schrijver - die van de eerste tot de laatste bladzijde in het spiegelende wateroppervlak kijkt. Het is de motoriek van klank, melodie en ritme. Andrians proza speelt met alle effecten, verwijzingen, herhalingen, contrapunten, verhevigingen, andantes en staccato's van de muziek, het gaat hem vaak eerder, lijkt het, om de kleur dan om de betekenis van de woorden. Het kabbelt en wiegt en huppelt en stroomt van apotheose naar apotheose, zonder dat de lezer dikwijls het waarom en waartoe begrijpt. Ook kleuren zelf spelen er een grote rol in, en kleurverschietingen.
‘‘Das deutsche Narcissusbuch’, heet het bij Hugo von Hofmannsthal.
De zogenaamde Erwin trilogie van Joyce & Co (pseud. van Geerten Meijsing) is o.a. gebaseerd op “Der Garten”, de hoofdpersoon heet hier Erwin Garden en is 22 als hij sterft. ( In 1982 verscheen van Meijsings hand “Erwins echo”: postume verhalen uit de Erwin-legende )
Beter dan Caravaggio past in dit verband dan ook Tommie van der Zee's "Narcisme" (1994).
Ja, ...Tommie...: goed voor een portret van Ed (met sigaret!)
...En dan niet die peuk in my Garden!!!!!...
Een reactie posten