Tuin van Het Jüngerhuis (28/7/2009)
Het dandyisme is metropolitisch, mondain, snobistisch en vond z’n oorsprong in de wereldsteden Parijs en Londen in het midden van de 19e eeuw. Haar legende is verbonden met namen als Baudelaire, d’Annunzio en Oscar Wilde. In Duitsland daarentegen is de figuur dandy onbekend. Met één uitzondering: Ernst Jünger!
6 opmerkingen:
De dandy bevind zich op de grens van de aristocratische en burgerlijke wereld, annexeert de waarden van de één en de maatschappelijke voorwaarden van de ander om het ideaal van een extreme, klasseloze, boven de klassen staande individualiteit te verwezenlijken. In het democratiseringsproces- het signatuur van ons tijdperk- markeert het dandyisme de elitaire tegenpool van het egalitarisme. Hij is de voornaamste vertegenwoordiger van het antiburgerlijke.
Ik ken ook een dandy
De dandy is iemand die de massa en elke vorm van middelmatigheid veracht, hij is echter gefascineerd door macht. Zijn eigen superioriteit ten opzichte van de machtigen ligt echter daarin, dat hij zich niet laat verleiden tot enige machtstrijd, maar tot een machtspel uitlokt. Zijn droom: „fonder une espèce de nouvelle aristocratie“ (Baudelaire) .
Dear Candy, als bij Ray Davis:
“Oh Dandy, Dandy
When you gonna give up?
Are you feelin' old now?
You always will be free
And you need no sympathy”
Er zit wel degelijk wat van een dandy in Jünger; men kan zich hem gemakkelijk voorstellen in het gezelschap van Oscar Wilde! Het was zijn afstandelijke en aristocratische natuur die hem verre af hield van de grote historische bewegingen van de vorige eeuw. Uiteindelijk was hij de verzamelaar en herdenker van uitgelezen momenten; sommige op het slagveld, sommige over drugs, sommige terwijl hij aan het schrijven was en sommige op de grond van het woud met z’n insecten.
“It's just the same hard candy
You're remembering again”
Een reactie posten