Félicien Rops:
Titelblad van ‘Les Diaboliques’ door Barbey d’Aurevilly
Een collectie korte verhalen die elk gaan over een vrouw die één of andere daad van geweld pleegt, een misdaad of wraak.
(engels: “She devils” – film met Meryl Streep)
Satanisme: de meeste mensen zullen schrikken bij het woord. Aan de vooravond van de twintigste eeuw stond het christelijke geloof flink onder druk van het rationalisme. Alles werd geclassificeerd, geordend en uitgepluisd. Zo ook het onstoffelijke, het metafysische en het onzichtbare. Op die manier kon het gebeuren dat het spiritisme en het vooruitgangsdenken broederlijk samengingen. Veel mensen uit aristocratische kunstkringen wendden het satanisme aan om met het goede uit de duivel het kwaad van god te bestrijden. Het satanisme stond in die zin niet zozeer voor verering van de duivel maar juist voor een bevestiging van het geloof in een god. Immers, zonder god geen duivel en vice versa.
4 opmerkingen:
Rops was nergens bang voor en liet alles open en bloot zien. Hij beschouwt de vrouw niet alleen in termen van schoonheid, maar ziet haar ook als de connectie tussen het aardse en het paradijselijke.
"Ik koester mijn onbekendheid, ik gruwel van populariteit en de aanrakingen door Grote Roem die zo zoet proeven op de lippen van 'eerlijke mensen' van wie ik walg en moet kotsen."
Rops’ werken omvatten een ambiguïteit, vaak sarcastisch en verontrustend - kritisch tegenover de huichelarij van de bourgeoisie. Rops schilderde met een directe blik wat er zich achter de vele maskers van de tijd schuilde.
In de kringen van met het satanisme koketterende schrijvers als J.K. Huysmans werd hij beschouwd als visionair. Deze schreef meer dan honderd jaar geleden naar aanleiding van het werk van Rops:
‘Eigenlijk (…) is er niets
obsceen behalve kuise mensen.’
Huysmans hekelt de schilderkundige fratsen van heel wat in zijn ogen talentloze tijdgenoten, maar prijst die van zijn voorkeuren, schilders als Redon en Felicien Rops.
Een reactie posten