Angelo Bronzino: Allegorie met Venus en Cupido (detail)
Bronzino was een leerling en assistent van Pontormo.
Het maniërisme zoekt naar ijzige perfectie, is stijlvol en elegant en plaatst zijn personages in overdreven poses.
Bronzino’s terecht beroemde portretten zijn met koele reserve, maar ook met psychologisch inzicht gecreëerd, in een waardig, smaakvol kleurengamma en simpel opgebouwd .
Zeer typerend voor de sfeer van zijn tijd is de merkwaardige Allegorie met de langgerekte, hyperelegante naaktfiguren en het geraffineerd uitgevoerde kleurenspel, waaruit een vleug koele erotiek overwaait.
3 opmerkingen:
De Allegorie stelt waarschijnlijk Venus, Cupido, de Tijd en de Dwaasheid voor.
Venus is de centrale figuur, ze is te herkennen aan de appel (oordeel van Paris). Haar haar is versierd volgens de Florentijnse mode van die tijd. Fijne trekken, lange tenen, spitse vingers: het zijn allemaal elementen van de aristocratische gedistingeerdheid van het schoonheidsideaal van de 17e eeuw.
Cupido, haar zoon, omarmt haar. Wegens de ellende die hij aanricht, straft zijn moeder hem soms door hem zijn pijlen af te nemen.
De vroegere overschilderingen werden verwijderd: bladeren bedekten de billen van Cupido en draperieën werden zedig rond de benen van Venus gelegd.
De gekwelde figuur die zich de haren uittrekt is de Jaloezie (Invidia).
De woeste, energieke oude man met vleugels en de zandloper op zijn rug, is de Tijd (Tempus). Hij trekt de blauwe mantel weg die wordt vastgehouden door Bedrog (Fraus). Stilistisch vormt zijn gestrekte arm de essentiële verbinding in de ronde compositie.
Het mollige jongetje is de Scherts, de Dwaasheid (Stultitia).
De figuur met vrouwelijk hoofd, menselijke armen en het groteske dierenlichaam, dat eindigt in een geschubde staart, houdt een honingraat vast (deze wordt vaak geassocieerd met Cupido). Ze toont de angel in haar staart. Het is het Plezier, het Genot (Voluptas ), tegelijkertijd zoet en pijnlijk.
Een reactie posten