Cimetière du Père-Lachaise : graf van Gerard de Nerval (lang geleden stond debo even naast de zuil voor een foto)
Ook Marcel Proust,Paul Dukas, Oscar Wilde liggen hier begraven
Op zijn twintigste vertaalde Nerval de Faust van Goethe, waardoor hij een beetje bekend werd.
Geerten Meijsing bezit een prachtige, antiquarische uitgave van "Les filles du feu" uit 1854. Het bevat zes van Nervals beroemdste verhalen: Sylvie, Jemmy, Octave, Isis, Emilie en Le rêve et la vie ofwel Aurelia. Tijdens zijn leven heeft Nerval nooit iets gepubliceerd.
3 opmerkingen:
Eén van de mooiste verhalen is Sylvie . Zelf sprak Nerval liever van een `kleine roman'. Dat is begrijpelijk, want het gaat om een, in weerwil van de geringe lengte, complex verhaal. Toch is het tegelijkertijd ook een simpel verhaal, geschreven in zo'n heldere, onopgesmukte stijl dat het lange tijd heeft gegolden als hét voorbeeld van klassiek Frans proza. In Sylvie, niet voor niets hevig bewonderd door Marcel Proust, draait het om een reis naar de verloren tijd, die tevens een bevestiging is van de vergankelijkheid.
Deze autobiografische vertelling begint als Nerval 's avonds na bezoek aan het theater een berichtje in de krant leest over een schuttersfeest in de Valois, de oude koningsstreek vlak boven Parijs, waar hij een deel van zijn jeugd heeft doorgebracht.
Het berichtje wordt zijn madeleine, die hem terugvoert, zowel in gedachten als daadwerkelijk, naar zijn jeugdvriendinnetje Sylvie – welkom tegenwicht tegen de Parijse actrice Aurélie, voor wie hij een vurige, zij het strikt platonische passie koestert.
Op Pere Lachaise ligt ook een bronzen gisant met de beeltenis van de op 22-jarige leeftijd neergeschoten journalist Victoir Noir die nog steeds zorgt voor beroering. Noir ligt op zijn graf zeer viriel uitgestrekt. Menig onvruchtbare vrouw (...ook andere, zag debo) hoopt door het aanraken van zijn mannelijkheid vruchtbaar te worden.
Het veelvuldig aangeraakte deel heeft niet de kans gehad te oxideren.
Jim Morrison is al 39 jaar dood, gestorven aan een overdosis drugs op een hotelkamertje in Parijs, this is the end… zong hij. Het is een onooglijk graf op Pere Lachaise en er staan dranghekken om andere graven te beschermen. Het hele graf is beklad met leuzen en tekens evenals de graven erom heen.
Een reactie posten