vroeg voorjaar. Foto: obdebo
De stap naar Jackson Pollock is vervolgens niet groot: Pollock verplaatste zich in de positie van degeen die door velen de Schepper wordt genoemd en kwakte berglandschappen op het doek.
De vent uit het gezelschap van da Vinci die versteld stond van de schoonheid van de vlek die z’n eigen kots vormde zal hierin niet de hand van de Schepper hebben gezien.
5 opmerkingen:
Deze zorgde wel zelf voor het verschijnsel dat hier wordt afgebeeld, het is dan ook geen kunstwerk, het is een echtwerk, terwijl het geen werk is. Het stelt niets voor, het Is slechts.
Da's net zoiets als genieten van een boswandeling; het verwonderen over de schoonheid van iets dat gewoon is en altijd al is geweest
R, het wás tijdens een boswandeling maar dit is het aangeslibd vuil in een sloot.
Het lelijke, afschuwelijke, werd mooi.
Skeletten zijn ook vaak mooi. Te vinden in bossen en soms een vreemd contrast tussen vergankelijkheid en de dagelijkse hectiek
Het skelet
Hier zijn de duigen van een leven,
aangetast door vuil en kou;
een roes van bloed en spieren,
vliezen die als schalen
hersens droegen en
hun idealen, zijn verdwenen
in de grond.
Een reactie posten