maandag 18 januari 2010


Artaud had al een scenario geschreven voor de film” La cocquille et le clergyman” . Deze film viel niet goed bij de surrealisten, wel bij Luis Buñuel, die vervolgens met Salvador Dali een geruchtmakende film maakte: “Un chien andalou “(1929).

2 opmerkingen:

debo zei

In diverse opzichten bevat Buñuels debuut typische 'surrealistische' eigenschappen:
het shockerend karakter van de openingsscène (het doorsnijden van het oog): niet alleen een aanval tegen elk burgerlijk moralisme maar ook construeren van het begin van de film als een traumatische shock, die de kijker meteen in een ander universum brengt.
De scène kan ook worden beschouwd als een perversie van romantische clichés.
Veelbetekenend is dat Buñuel zelf de rol vertolkt van het mannelijke personage: zien en snijden ('cutting') is de essentie van cinema. Als een glibberig lichaamsdeel dat de buitenwereld met de binnenkant van het lichaam verbindt neemt het oog een prominente plaats in de iconografie van het surrealisme in.

debo zei

Pornografie was voor Georges Bataille het voertuig voor z’n surrealistische experimenten, hetgeen ook zijn obsessie voor associaties met eieren en ogen verklaard. Zijn roman “Histoire de l’oeil” heeft inmiddels na zoveel jaren een cultstatus bereikt, niet in het minst vanwege de herontdekking ervan door iemand als Björk.