Andy Warhol: “Querelle de Brest”
Bacon heeft wel wat van Jonathan Swift als blijkt dat ie geobsedeerd is door sociaal niet geaccepteerde geuren, in het geval van Swift is dat de winden latende vrouw, bij Bacon het zweet van een man die seks heeft met een andere man. Bacon werd daarom wel eens de Engelse Jean Genet genoemd.
3 opmerkingen:
Genets toneel drukt het gevoel van absolute hulpeloosheid en eenzaamheid uit dat een mens overvalt wanneer hij/zij de zinloosheid van de wereld recht in de ogen kijkt. Hij haalt uit naar de valse waarden (liefde, gerechtigheid) van de maatschappij. Toch vindt hij geen reële alternatieven en vlucht in een imaginaire wereld van magische beelden en rituelen.
“Querelle de Brest” is misschien het meest interessante boek van Genet. Het is zijn enige werk dat niet meteen autobiografische elementen bevat en daardoor is het een wonderlijke reis in de verbeelding van deze grote denker. En zijn fantasiewereld is verhelderend en op één of andere manier ook zeer diep en poëtisch. Genet lijkt te geloven dat alles een lot heeft. In zijn proza omarmt hij steeds zijn lot wat hem, net als Kafka, boven andere schrijvers doet stijgen.
Patti Smith heeft een gedicht geschreven over het bombardement van Libië in 1986, dat enerzijds een ode is aan Jean Genet en anderzijds de gevoelens reflecteert van Herman Hesse’s gedicht “Den Kindern”.
Een reactie posten