“How we remembered him then”
Er is onderkoelde dramatiek te vinden in de schilderijen uit de jaren vijftig, waarop Magritte enkele illustere voorgangers uit de vorige eeuw parafraseerde. De beroemde balconscène van Manet herschiep hij exact. Echter, de vier tevreden personages uit de gegoede bourgeoisie werden vervangen door staande en zittende doodskisten. Hetzelfde deed hij met een schilderij van David, waarbij hij de afgebeelde vrouwe, Madame de Récamier, reduceerde (of verhief) tot doodskist op de sofa.
3 opmerkingen:
Magritte
“There's a car-horn in the street outside
And a museum with its windows open
Often we saw Magritte
Running with the legends of conspicuous men
And how often we forgot Magritte
How we remembered him then
And worshipped at his feet
Pinned to the edges of vision”
“ Satyricon”:
Aut Tunc, aut nunquam
("Het was toen of nooit")
Lawrence Durrell werd na het publiceren van “Tunc” (als eerste deel van “The revolt of Aphrodite”)door critici Lazy Satyr genoemd en niet alleen de ínvloed van Petronius is merkbaar : ook de titels van de tweedekker zijn van hem afkomstig; doch: “on lit Petrone, on ne cite pas”.
Een reactie posten