Michelangelo Antonioni
Scene uit "Blow-up"
Typisch voor zijn stijl is de manier waarop hij zijn beelden cadreert: strak afgelijnd, bijna abstract. Ook kenmerkend voor Antonioni is zijn aandacht voor de omgeving waarin zijn personages zich verplaatsen. Een lichtvlek op een muur, het ritselen van bladeren, het geluid van een ventilator, alles heeft belang. Ook typisch voor Antonioni is de afwezigheid van een te volgen verhaallijn of plot, zeer beperkte dialogen en bedacht gecomponeerde en bevreemdende opnames. De beelden moesten via het medium film voor zich spreken. Niet het verhaal of de tekst waren doorslaggevend.
3 opmerkingen:
Antonioni had een scherp oog voor de vervreemding tussen mensen en hun onvermogen tot communicatie. Lange tijd heeft men gedacht dat Antonioni's films een kritiek waren op onze moderne wereld maar wat hem werkelijk voor ogen stond was aantonen dat de gevoelens van de mensen nog altijd dezelfde zijn als een paar duizend jaar geleden en dus nog altijd niet aangepast aan onze technologische maatschappij.
"Hollywood is like being nowhere and talking to nobody about nothing."
Antonioni eist een zekere volwassenheid van zijn publiek en de bereidheid om de onzekerheid en onvoorspelbaarheid van het leven onder ogen te zien. Waar in de klassieke film een probleem beetje bij beetje opgelost wordt, wordt deze in een Antonioni-film juist steeds problematischer, terwijl het in eerste instantie allemaal zo makkelijk leek.
Een reactie posten