Frederick Rolfe was een Victoriaanse lapzwans die zijn hele leven droomde van een priesterroeping, maar uit de Britse en Romeinse seminaries werd gegooid die hij bezocht.
7 opmerkingen:
debo
zei
Frederick kwam terecht in de kringen van de barones van Sforza-Cesarini, die , zoals hij beweerde, hem adopteerde als kleinzoon en hem het gebruik van de titel ”Baron Corvo” toestond. Dit werd zijn meest bekende pseudoniem. Er waren ook andere pseudoniemen. Vaak ook kortte hij z’n eigen naam af als “Fr. Rolfe” ( een wat dubieus gebruik, want het suggereerde de priester die hij graag had willen worden)
Corvo's “Brieven uit Venetië” is eigenlijk een prul, een amusante prul, een werkje dat alleen bestemd is voor de liefhebber van decadente parafernalia. Het werd vertaald door Rolfe-bewonderaar en italofiel Geerten Meijsing, die in 1978 ook Hadrianus VII vertaalde. Een mooi geval van typecasting is dat - Meijsing is zelf auteur van een aardige bundel Venetiaanse brieven. Het lijkt erop dat Meijsing momenteel bezig is met een roman over Baron Corvo.
A.J.A. Symons schreef met "The Quest for Corvo" een vooral in zijn werkwijze nogal opvallende biografie, omdat deze naast een levensbeschrijving ook bijna elke stap bevat die hem meer inzicht gaf in zijn onderwerp. Zijn queeste begon ooit uit pure bewondering voor een boek waar niemand toentertijd ooit van gehoord leek te hebben; de roman "Hadrian the Seventh". Een zo virtuoos geschreven roman volgens Symons, dat hij niet kon begrijpen dat de auteur zo onbekend was gebleven. Dus probeerde hij alles over en van Rolfe te verzamelen.
Het was een rood brilletje en één van de pootjes zat nogal surrealistisch niet helemaal op z'n plek. Kunt u anders van uw andere werken (o.a. Salomé) niet ook eens een paar foto's maken en die mij per e-mail toezenden?
7 opmerkingen:
Frederick kwam terecht in de kringen van de barones van Sforza-Cesarini, die , zoals hij beweerde, hem adopteerde als kleinzoon en hem het gebruik van de titel ”Baron Corvo” toestond. Dit werd zijn meest bekende pseudoniem. Er waren ook andere pseudoniemen. Vaak ook kortte hij z’n eigen naam af als “Fr. Rolfe” ( een wat dubieus gebruik, want het suggereerde de priester die hij graag had willen worden)
Die meneer met dat brilletje komt me ergens héél erg bekend van voor...
Ja m'n lieve roodhaar, ondergetekende maakte ooit een schilderij hiervan! Je geheugen is goed!
Corvo's “Brieven uit Venetië” is eigenlijk een prul, een amusante prul, een werkje dat alleen bestemd is voor de liefhebber van decadente parafernalia. Het werd vertaald door Rolfe-bewonderaar en italofiel Geerten Meijsing, die in 1978 ook Hadrianus VII vertaalde. Een mooi geval van typecasting is dat - Meijsing is zelf auteur van een aardige bundel Venetiaanse brieven. Het lijkt erop dat Meijsing momenteel bezig is met een roman over Baron Corvo.
A.J.A. Symons schreef met "The Quest for Corvo" een vooral in zijn werkwijze nogal opvallende biografie, omdat deze naast een levensbeschrijving ook bijna elke stap bevat die hem meer inzicht gaf in zijn onderwerp.
Zijn queeste begon ooit uit pure bewondering voor een boek waar niemand toentertijd ooit van gehoord leek te hebben; de roman "Hadrian the Seventh". Een zo virtuoos geschreven roman volgens Symons, dat hij niet kon begrijpen dat de auteur zo onbekend was gebleven. Dus probeerde hij alles over en van Rolfe te verzamelen.
Het was een rood brilletje en één van de pootjes zat nogal surrealistisch niet helemaal op z'n plek.
Kunt u anders van uw andere werken (o.a. Salomé) niet ook eens een paar foto's maken en die mij per e-mail toezenden?
Zal ik doen mijn lieve Roodhaar!
Een reactie posten