woensdag 4 maart 2009

"The Alphabet", 2001


foto: Inez van Lamsweerde + Vinoodh Matadin

Typography: M/M (graphic designers - Paris)

"Twenty six faces and a typeface
For two thousend one
Legendary stories"

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Van typografie wordt verwacht dat het onzichtbaar is. Tenminste dat was de heersende opvatting. Tot nu toe gold in elke opleiding tot typograaf dat wanneer de lezer de typografie merkt, er iets mis is.

Anoniem zei

“De boodschap die belettering zendt is net zo belangrijk als de boodschap op zich. Wanneer beiden tezamen werken krijg je pas een sterke vorm van communicatie. Je kunt niet niet communiceren. Zelfs al geef ik een pagina totaal onleesbaar vorm dan nog is er nog sprake van een mededeling.”

Anoniem zei

Voor een mijn die niet zo op katten is gesteld zit er merkwaardig veel van dit harige ongedierte in uw boodschappen.
Ik denk zelfs dat het verzenden van geen boodschap de duidelijkste boodschap is die men kan verzenden....

Anoniem zei

Heeft uw merkwaardige voorliefde voor de tijgerachtigen een reden?
Latente verlangens om dompteur te worden/ te zijn?
Zou Freud hier niet een verborgen drang naar onderdrukking/overheersing in kunnen zien?
Bent u daardoor in het educatiecicuit terecht gekomen?
U zou eens moeten overwegen of het niet bevrijdend zou kunnen zijn deze rol te laten varen en uzelf eens te laten leiden....
Weet u dat dat eigenlijk nog veel moeilijker is?

Anoniem zei

Beste (of Lieve) An,

Laat ik een geheim verklappen: ik laat mij leiden, verleiden en ik lijd. Ik leid ook en daar ook lijd ik onder.
Leed is mijn deel kan ik u meedelen. Evenwel medelijden is aan mij niet besteed evenals medeleven.
Mijns ondanks ben ik nu zeer mededeelzaam en dat is een zeldzaamheid.
Mijn voorliefde voor luipaardachtigen vindt zijn oorsprong bij de door mij bewonderde denker: Ernst Junger.