"Saint Moritz" Tamara de Lempicka
In de jaren voor de tweede wereldoorlog was wintersport alleen weggelegd voor de allerrijksten.
St. Moritz wordt beschouwd als één van de oudste en beroemdste skiplaatsen ter wereld. Het dorp staat bekend om de rich and famous die daar komen om te skiën op de perfecte pistes en te shoppen in de mondaine winkels.
“De eenzame hoogte van St. Moritz' club van miljardairs; "Mannen met witte sokken kom je hier niet tegen”
Jort Kelder en Yvo van Regteren Altena
14 opmerkingen:
De Lempicka's schilderkunst en leven zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. "Elk schilderij van mij is een zelfportret", schrijft zij in 1936. De schilderijen tonen de kringen waarin zij verkeert en weerspiegelen zo haar manier van leven. De prachtige flamboyante kunstenares laat zich graag adoreren en geniet met volle teugen van het 'high society' leven. Vrienden uit de internationale jetset kiest zij tot onderwerp van haar schilderijen. Dit maakt haar werk tot een interessant tijdsdocument van de 'Roaring Twenties'.
De Lempicka is een vrouw naar mijn hart dus!!!
Maar LR, gisteren nog gaf u blijk van een abjecte, ordinaire smaak ten aanzien van automobielen, foei!
Tracht uw leven te beteren!
Baudelaire merkte op, dat ‘het wassende water van de democratie’ helaas alles overstroomt, overal binnendrong en alles nivelleerde. Hoedt u daarvoor m’n waarde R!
De beroemde dandy’s waren in de ogen van Baudelaire de laatste vertegenwoordigers van de menselijke trots. Baudelaire definieerde het dandyisme als het plezier dat men schept in anderen te verbazen en de trotse bevrediging dat men zichzelf nooit verbaast.
Haar naam als “la femme Art Deco” doet ze alle eer aan.
Geholpen door haar aangeboren narcisme geeft ze zichzelf al vlug een koninklijke uitstraling.
Bekend van haar zijn haar poses à la Garbo, haar Bugatti, haar juwelen, haar smaak naar meer, haar minnaars en minnaressen (van de blonde cabaretartiste Suzy Solidor tot de ‘belle Raphaëlla’, een prostituee uit de omgeving van het Bois du Boulogne.)
Het is de tijd dat ‘de Amazones’ zoals men toen de lesbiennes noemde, erg in de mode waren.
Ook ontmoet ze de Italiaanse auteur Gabriele d’ Annunzio, symbool van de decadentie en het ver doorgedreven nationalisme - en ze wil persé zijn portret borstelen.
d'Annunzio's meest geslaagde creatie was zijn eigen persoon, zoals onmiskenbaar blijkt bij een bezoek aan zijn huis of bij lezing van een van de vele biografieën. Zijn halsbrekende wapenfeiten als vliegenier, met als hoogtepunt zijn propagandavlucht over Wenen in 1915, en zijn herovering in 1919 van Fiume (tegenwoordig het Joegoslavische Rijeka) met driehonderd vrijwilligers hebben sterk aan zijn roem bijgedragen. Hij probeerde zich te ontwikkelen tot een 'superuomo', de alles kunnende en alles veroverende Nietzscheaanse Übermensch die we eveneens in zijn romans tegenkomen.
kon dat dan gewoon met een sopje afgeboend worden?
ik had begrepen dat ze wel een beetje verstand van schilderkunst had, dan weet je toch wel hoe voorzichtig je met bepaalde portretten om moet gaan?
Beste An,
Zij mag dan verstand van schilderkunst hebben, U heeft zo te zien verstand van en ervaring met portretten!
U mag zich gelukkig prijzen.
Er is niets mis met een Audi R8 in wit...
Art Deco is qua juwelen leuk Googlen; op vakantie wilde niemand met mij mee naar een tweedehands zaakje in Frankrijk waar ze dergelijke zaken verkochten...
Laarzen werden belangrijker gevonden...
Heb vandaag een boekje over Rembrandt helemaal uitgelezen, tijdens mijn "werk". Uitgave van de Rabobank dus niet bijster spectaculair. Ik heb toch liever kleur aan de muur!
Audi?.... Het is een begin LR, het is een begin. Als de eerste letter van het alfabet.
En wit.... is het een kleur?
En...schoeisel?..blijf volgen.
R's schilderijen zijn nogal donker (geworden...) en wat ik zelf maak is nogal kleurrijk!
Wit is geen kleur, wit is wit. Loodwit bijvoorbeeld... Ben Kleur aan het lezen van Victoria Finlay. Is aardig boek!
I LOOOVE SHOES!!!
Blijf opletten! LR
Een reactie posten