Op de hoes een hert, in de Keltische mythologie de gids tussen werelden. Tevens is het witte mannetjeshert het symbool voor de Keltische zonnegod Luga.
De muziek van Sylvian strijkt voortdurend tegen de haren, en daarenboven tekent hij in zijn teksten een verdoemde wereld. Kortom, een plezierige luisterervaring is dit niet, maar de muziek is zo anders dat een mens “Manafon” niet licht kan vergeten.
1 opmerking:
"Het nummer ‘Emily Dickinson' (voor wie haar niet kent: het had evengoed Joni Mitchell kunnen heten), dat nog het best omschreven kan worden als ‘sax met klopgeesten'. Maar dan wel een sax die erg fijn gebruikt wordt en die voor het eerst en tevens bijna voor het laatst voor afwisseling en verstoring zorgt in het somber gestemde ‘Manafon'."
Een reactie posten