Caravaggio: Kaart(vals)spelers” voorbeeld voor La Tour
In 2000 verscheen een bijzonder boek over Caravaggio van Peter Robb, getiteld “M”. Caravaggio’s ware naam was Michelangelo Merisi.
We kunnen kunst niet over laten aan de professionele historici, is zijn stelling. In ’t algemeen zijn zij de gevangenen van hun opleiding en niet in staat om je enige indruk te geven over waar het bij kunst om gaat.
7 opmerkingen:
"Het werk van elke kunstenaar is een soort van autobiografie en je moet eerst leren hoe die te lezen. Een ieder die de werken van M bekijkt voelt onmiddellijk dat deze schilder iets maakte dat intens persoonlijk van aard was en bestaat buiten alle confessionele druk die op hem werd uitgeoefend.'
Het boek M begint met de vroegste gegevens die we hebben over de man en gaat verder over waarom zijn tijdgenoten hem kenschetsten als wild, arrogant,gewelddadig, sarcastisch, enzovoort.
Probleem van welke scholing dan ook; je leert altijd kijken door de ogen van je meester. Eigenheid verdwijnt met beschaving. Wat is belangrijk?
Eigenheid, zoals u dat noemt L.R. is ook iets dat je kunt (of moet) leren.Zeker als het gaat om zaken als smaak e.d.
Eén van de vreemdste aspecten van de academische industrie ten aanzien van M is dat de specialisten niet op de hoogte schijnen van de heftige erotische kracht die inherent aan zijn werk is.
Onderzoek alles en behoud het goede...
Zonder anderen zouden we niet zijn
Maar Reddie: "L'enfer, c'est les autres." is wat Sartre ooit zei...en..."je est un autre" zei jochie Rimbaud. Snap jij het nog?
Een reactie posten