Yukio tijdens zijn toespraak voor de Japanse troepen, een paar minuten voor zijn dood
Schrijver Mishima was een flamboyante persoonlijkheid: een fanatieke bodybuilder die zichzelf als samoerai zag en een leger uit de grond stampte om zijn landgenoten desnoods met geweld weer waarden bij te brengen.
Dat laatste was uiteraard maar een grapje, dacht men. Tot Mishima in 1970, met enkele volgelingen, een generaal gijzelde, diens troepen toesprak en vervolgens harakiri pleegde.
3 opmerkingen:
Het artistieke hoogtepunt in het oeuvre van de filmer Fukasaku, was geen rauw realistische gangsterfilm, maar de gestileerde detective Kurotokage (Black Lizard) uit 1968. De samenwerking met de schrijver Yukio Mishima, even te zien als halfnaakt standbeeld, was een campy stijloefening, vol barokke decors en gedragen dialogen.
“Mishima en de Italiaanse filmer Pier Paolo Pasolini waren beiden op hun manier modernistisch,beiden mannen die de arbeidsdeling in zichzelf te boven trachtten te komen omdat ze niet alleen kunstenaar wilden zijn doch ook geschiedenis wilden maken, allebei mannen die de grenzen van de hoogmoed die in een burgerlijke maatschappij gelden regelmatig hebben overschreden.”
"I got the style but not the grace
I got the clothes but not the face
I got the bread but not the butter
I got the winda but not the shutter
But I'm big in Japan I'm big in Japan But heh I'm big in Japan"
Een reactie posten