Vaslav Nijinski
Prins Siegfried wordt op zijn verjaarsfeest aan het koninklijk hof gedwongen door zijn ouders uit de aanwezige meisjes een bruid te kiezen. Hij is boos en verdrietig dat hij niet uit liefde en vrije keus een vrouw mag uitzoeken en verlaat het bal om in het bos buiten te gaan jagen om zijn zinnen te verzetten.
Hij ziet een vlucht zwanen overvliegen, volgt ze naar de rand van een meertje in het bos en richt zijn boog. Als hij er een in het vizier heeft schiet hij niet, want voor zijn ogen verandert de zwaan in een prachtige jonge vrouw gekleed in een witte jurk van zwanenveren.
3 opmerkingen:
Beroemde choreografen en uitvoerders als Nijinsky, Baryshnikov, Noerejev zorgden ervoor dat Het Zwanenmeer uitgroeide tot een soort pièce de résistance voor elk gezelschap.
Vaslav Nijinsky (1889-1950) kon zelfs een roos dansen. De trots van de legendarische Ballets Russes was hij, en de trots (en minnaar) van de befaamde impresario achter dat dansgezelschap, Sergei Diaghilev.
Een van God gegeven danser, een mysterie en een mythe, met een dramatische levensloop - tot op de dag van vandaag intrigeert en inspireert hij.
Belangrijke bron over zijn leven is Nijinsky's dagboek, aantekeningen die hij bleef maken zelfs toen zijn schizofrenie zich openbaarde, de ziekte die zijn carrière definitief zou breken.
Het genie Nijinski schrijft in 1918 als een bezetene in tien dagen vier schriften vol. Zijn gedachten schieten van hoge sprongen en droge dienstmeisjes naar oorlog, vogels en vliegtuigen, God en warme macaroni. Een onnavolgbaar en grillig relaas op de grens van waanzin en genialiteit.
“Arabs at oasis, Eskimos and Chinese
If you feel blue, look through Who's Who
See La Goulue and Nijinsky
Do the Strandski”
Een reactie posten