Concert
Een jonge onderzoeker stuit in een archief op een als verloren beschouwd meesterwerk. Een verzameling die aan het eind van de Tweede Wereldoorlog verdwenen was, deed musicologen overal ter wereld watertanden. Ook Steffen Vos toog naar Berlijn.
In een catalogus trof hij een 'Opera van Vivaldi' aan. Nieuwsgierig vroeg hij de partituur aan. Toen hij de namen van de librettist en de personages zag wist hij onmiddellijk wat hij in handen had: Vivaldi's lang verloren gewaande opera 'Motezuma'
3 opmerkingen:
Het is een opera die al jaren tot de verbeelding sprak. Alejo Carpentier schreef erover in zijn surrealistische roman "Barokconcert" en dirigent Jean-Claude Malgoire waagde al eens een reconstructiepoging met muziek uit andere opera's van Vivaldi.
Motezuma is niet compleet teruggevonden. Zowel het begin als het eind ontbreekt, met als gevolg dat het hier toch eerder om een interessante curiositeit gaat.
Carpentier, magisch-realist en barokschrijver. Volgens hem vraagt een wondere werkelijkheid om een barokke stijl. Waar de natuur niet ingepolderd is, maar een fascinerend schouwspel biedt van constante verandering, kan de kunstenaar niet achterblijven. Een Mondriaan in de tropen is moeilijk denkbaar. Carpentier koestert een barokke voorkeur voor ornamenten, details, kleurrijke woorden. Zijn romans zijn als retabels waar geen plek vrijgelaten is. Zijn theorie luidt dat de barok in Latijns Amerika de meest natuurlijke kunstvorm is. Dat is vanzelfsprekend een paradox, want eigenlijk heet de barok juist de minst natuurlijke, de meest kunstmatige kunst te zijn. Getuige daarvan het barokke genre bij uitstek, de opera. (Carpentier schreef de korte roman Barokconcert uit 1974 op basis van een libretto van Vivaldi.)
Een reactie posten