Celine: getormenteerd, woedend, teleurgesteld, verscheurd, gaat op in het bestaan, laat zich meeslepen, is geïnvolveerd .
Schrijft een meesterwerk.
De hoofdfiguur en alter ego van Céline, Ferdinand Bardamu, reist in dat boek als het ware door het slijk der aarde begin 20ste eeuw: een totaal nutteloze oorlog (de de waanzin van de loopgraven in de Eerste Wereldoorlog) waarmee hij het nationalisme veroordeelde, een reis naar Afrika, waar hij hard tekeer gaat tegen het uitbuitende kolonialisme, totale armoede in het land waar de dromen hemelhoog reiken (New York en Detroit in Amerika) en waar het kapitalisme de uitbuiter was, en tenslotte de uitzichtsloze buitenwijken van Frankrijks hoofdstad Parijs, waar hij het volk beschuldigde van domheid.
4 opmerkingen:
De grootste schok werd echter teweeggebracht door de stijl waarin Céline zijn misnoegen over de wereld uitstortte: hij wierp alle mooischrijverij omver en gebruikte de spreektaal van de gewone man om zijn woede te ventileren. In zijn geval was dat "l’argot", de volkstaal van Parijs. Het waren vooral de lezers die onverdeeld enthousiast ervoor zorgden dat "Voyage au bout de la nuit" meteen een doorslaand succes werd.
“De waanzin is een door mensen voortgebracht monster dat vrijwel autonoom voortdendert. Geen vergissing dus? Om zo maar op elkaar te schieten, zo maar, zelfs zonder elkaar te zien, dat was niet verboden! 't Was een van die dingen die je kon doen zonder flink uitgekafferd te worden. 't Werd zelfs officieel erkend en vast en zeker aangemoedigd door serieuze mensen", zegt Bardamu (het hoofdpersonage) over de Eerste Wereldoorlog.
Celine spreekt niet over het menselijk tekort, hij laat het menselijk tekort zien!
Als auteur en arts kon Louis-Ferdinand Céline zijn patiënten meedogenloos en zelfs met de nodige afkeer beschrijven, terwijl hij ze in de praktijk met de nodige liefde behandelde.
Een reactie posten