And... The Eagle has landed ( somewhere ... )

"Like a Phoenix I have risen from the flames
Like a Phoenix I have risen from the flames
No more living someone else's dreams"

Dan Fogelberg

anyhow
anyway
anywhere
animal

Bloggerdebo staat voor het blok: de draad lijkt afgewikkeld.
Inmiddels hard aan het blokken.
Een andere plaats, een andere tijd, andere vorm.
Eigenzinniger gaat hij ( een andere naam) verder.
Een derde blog; misschien wordt de plaats hier bekend gemaakt.

“I knew there´d be times like this
When i´d sit at home and reminisce
Oh how one´s memory slips...
So I close my book
And sighing, take a second look
Sure enough - i´m quite alone
Still, there no sound
So I spin-a-disc around and around
And slide the needle in the groove.

Should we connect some day
Another time - to spend
Another place - to go”

So I close my blog
And sighing, make a second blog.


(vrij naar Bryan Ferry)

“The sword of time will pierce our skins
It doesn't hurt when it begins
But as it works its way on in
The pain grows stronger...watch it grin

And Suicide is painless
It brings on many changes
and I can take or leave it if I please.”

Mike Altman

Edward Burne Jones: “Lucretia”

Burne-Jones schiep een vrouwelijk type dat kenmerkend voor zijn werk is. Het is geïnspireerd op figuren uit Renaissanceschilderijen. Deze zachtaardige, bleke en etherische meisjes verschijnen in tal van zijn werken, die zowel over de Griekse mythologie als over Keltische legenden gaan.

Ludovico Mazzanti: “Lucretia”

“We trokken ons aan een van de zijkanten terug, op een open plek die vol licht was en wat hoger lag, zodat we iedereen goed konden zien. Daar wees men mij de grote figuren aan die zich op het frisse grastapijt bevonden. En het feit dat ik hen mocht aanschouwen, maakt mij nu nog gelukkig. Ik zag er Electra met in haar gezelschap vele anderen, onder wie Hector en Aeneas. En ik herkende ook Caesar met zijn sperwersblik. Ik zag Camilla en Penthesilea, en aan de andere kant zag ik koning Latinus, die daar zat met zijn dochter Lavinia. Ik zag Brutus die Tarquinius verjoeg, Lucretia, Julia, Marcia en Cornelia, en alleen en terzijde zag ik Saladin. En toen ik mijn blik wat meer omhoog liet gaan, zag ik de meester van allen die weten, Aristoteles, zitten in een kring van filosofen.”

Dante: Canto IV

Artemisia Gentileschi: “Lucretia”

Artemisia groeide op als enig meisje tussen drie broers in het Rome van de zeventiende eeuw. Al op zeer jonge leeftijd maakte zij via het schildersatelier van haar vader, Orazio Gentileschi zelf een begenadigd schilder, kennis met de schilderkunst. Vrij gauw werd haar uitzonderlijk talent duidelijk, maar omdat ze een meisje was, kon ze niet toegelaten worden tot de schilderacademie. Haar vader besloot dan maar om haar in de leer te laten bij een bevriende gildebroeder, Agostino Tassi.
Dit laatste had hij beter niet kunnen doen, want Tassi vergreep zich binnen de kortste keren aan Artemisia. Hoewel hij beloofde haar te huwen kwam Tassi zijn belofte niet na waardoor het tot een langdurig en ingewikkeld proces kwam waarbij Artemisia onderworpen werd aan een vernederend gynaecologisch onderzoek. Het trauma dat zij door de ganse zaak hierbij opliep zal later als een rode draad in haar werk aanwezig blijven.

Paolo Veronese: “Lucretia”

Delacroix heeft ooit gezegd dat Veronese licht schiep zonder heftige contrasten te gebruiken, iets waarvan men altijd dacht dat het onmogelijk was.

Michele Tosini: “Lucretia”

De beschuldiging dat Tosini een “jatter” was die z’n werken zo maakte dat ze leken op die van gerenommeerde schilders en dat hij een onontwikkelde “tweederangs”schilder was die niet in staat was te voldoen aan de complexe iconografische regels lijkt blijkens een onlangs verschenen boek niet op waarheid te berusten.

Ambrosius Benson: “Lucretia”

Als “stripverhaal”.

Beeldmateriaal is de motor die het geheugen van Michel Leiris aandrijft: foto's, oude boekillustraties en vooral schilderijen weeft hij om tot een op zijn maat gesneden mythologie, een strak gespannen net van persoonlijk associaties waarin opvallend veel legendarische vrouwenfiguren voorkomen: Venus, Juno, Salome, en in het bijzonder de Romeinse zelfmoordenares Lucretia .